Hoofdstuk 11 | Lezen | Opdracht 1

a)  Hieronder zie je teksten over de animatiefilm The Red Turtle en de trailer van de film. Lees eerst de mening van het Popcorn Panel, kijk naar de trailer en lees dan de recensie. Als je alles hebt gezien en gelezen kun je de vragen bij b beantwoorden.
 

Popcorn Panel: geen woorden voor betoverende The Red Turtle

Elke week vertellen vier bioscoopgangers wat zij van een film vonden. Deze week: The Red Turtle.

Artur Korol, 22 jaar, toerist
‘Het was een heel nieuwe ervaring voor me. Ik ben gewend om vooral naar blockbusters te gaan, dit is totaal anders. Ik vond het een magnifieke film. Je voelt de natuur, de kust en de zee. Ik zag er eerst een beetje tegenop dat er niet in werd gepraat, maar dat bleek geen enkel probleem te zijn. Het gaf juist ruimte om zelf na te denken over de gevoelens van de personages. Al met al een heel verfrissende en originele film.’

Lottie van Haastrecht, 21 jaar, student geschiedenis
‘Er zitten zoveel subtiele veranderingen in deze film, zowel in de beelden als in het verhaal. Dat maakt het heel interessant. Ik vond vooral de kleuren en de luchten heel erg mooi gemaakt, het beeld geeft een bepaalde rust. Dat wordt nog versterkt door het feit dat er niet in wordt gesproken: dat geeft ruimte om de emoties die de personages voelen in het verhaal zelf in te vullen. Daar zit wat mij betreft de grootste kracht van de film in.’

Rif en Eva Esselaar, 8 en 11 jaar, basisschoolleerlingen
Rif: ‘Ik vond de film vooral eng. In het begin is de hoofdpersoon helemaal alleen op het eiland. Er zijn allemaal enge geluiden en je ziet ook bloed. Het was wel mooi getekend.’
Eva: ‘Ik vond de film heel mooi, ze laten van alles zien en je begrijpt ook alles, zonder dat er wordt gepraat. Ik heb het in elk geval niet gemist. Het verhaal is goed bedacht, een echt fantasieverhaal.’

Renate Kwant, 43 jaar, ondertitelaar
‘Ontzettend ontroerend. Alles is prachtig getekend, het is een betoverende mix van natuurelementen en de personages. De zonsondergangen, de maan, het water: alles is dromerig en realistisch tegelijk. Het verhaal is simpel, een sprookje. Doordat er niet wordt gesproken, heb je de tijd alles rustig in je op te nemen. Dat werd voor mij nog versterkt door het feit dat ik, als ondertitelaar, niet werd afgeleid door slechte ondertiteling.’

Uit: Het Parool, 17 juli 2016

Recensie The Red Turtle ‒ Gestrand

We weten niets van ons hoofdpersonage als hij in Michael Dudok de Wits The Red Turtle op een eiland is aangespoeld en probeert te overleven. Toch zullen we elk moment met hem meeleven in deze meditatie op verlies en acceptatie. Gesproken wordt er niet in de eerste lange animatiefilm van de Nederlander die in 2000 een Oscar voor Father and Daughter won, maar The Red Turtle is alsnog een ongewoon rijke film geworden. Dat komt door de hevige symboliek die Dudok de Wit in zijn filmwereld heeft gestopt. Waar staat de rode schildpad voor die de man steeds weerhoudt om het eiland te verlaten? En hoe kan die schildpad aan land in een vrouw veranderen? En waar komen die hallucinaties en dromen vandaan die het hoofd van ons hoofdpersonage vullen met hoop en vertwijfeling? Het knappe van The Red Turtle ‒ en dit is over het algemeen het talent van Dudok de Wit ‒ is dat de film helemaal niet ‘moeilijk’ of ‘vaag’ is, terwijl hij abstracte concepten als gevoel, spiritualiteit en verlichting behandelt. Doordat de drenkeling geen woord zegt, spreekt hij voor ons allen als hij langzaam één wordt met zijn omgeving. Na verloop van tijd is de drang om te vertrekken bij hem weggevloeid en blijft er alleen maar verzoening met de natuur over. Hier zie je waarom de Japanse animatiestudio Ghibli (bekend van onder andere Spirited Away) juist Dudok de Wit als eerste niet-Japanner vroeg om een film voor hen te maken: zijn gevoel voor natuurlijke details is fenomenaal. Van de manier waarop weer en wind het leven op het eiland beïnvloeden tot de nieuwsgierige krabbetjes die alle veranderingen op het strand inspecteren; alle beelden lijken te zijn ontstaan vanuit een oprecht respect voor en begrip van de natuur. Die natuur is overigens niet alleen maar idyllisch te noemen. In een angstaanjagende scène schudt Dudok de Wit de boel wakker door een tsunami in de richting van het eiland te sturen. Na de vloedgolf is er haast niets meer van het dichtbeboste eiland over, op een waterige puinhoop na. Het leven dat onze man op dit eiland heeft opgebouwd is weer aangetast door grotere krachten en daar is weer niets aan te doen. Het enige wat rest is ook dit accepteren. Want wat anders is het leven dan geven en nemen? Die twee dingen zijn zo onvermijdelijk als de eb en vloed die onze man in eerste instantie op dat eiland hebben gebracht.

Hugo Emmerzael

Bron: https://filmkrant.nl/recensies/the-red-turtle/